Ο συγγραφέας ξέρει πολύ καλά το χώρο του θεάματος. Έπιασα στιγμές τον εαυτό μου να ζητά να μην ανακατευεί ποτέ με τον ελληνικό κινηματογράφο τόσο επίσημα (αν κι εφόσον). Με παρακίνησε η Καλοσύνη των Ξένων να γνωρίσω και τα άλλα έργα του συγγραφέα. Δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα ούτε ενθουσιάστηκα. Φοβερή ροή και αφήγηση και στη μέση ένα μεγάλο κουβάρι: η κυρίως υπόθεση από την πραγματική (;) όψη. Και στο τέλος κάτι ψιχουλάκια για να κλείσουμε. Νταξ καλο είναι αλλά άλλα περίμενα. ΛΊγο στο στήσιμο πάει πίσω όμως σαν πένα είναι καλή.